Francesco Petrarca

Francesco Petrarca (1304-1374) is van oorsprong een Italiaanse dichter en prozaschrijver, maar hij wordt in Italië ook gezien als de grondlegger van het humanisme.  Francesco brengt een groot deel van zijn jeugd door in Avignon en komt al vroeg in aanraking met uitgewaaierde katharen door wie hij zich sterk laat inspireren. Hij volgt de paus een korte tijd terug naar Rome, maar keert later weer terug naar Avignon  vanwege het pauselijk schisma.

Het volgende gedachtegoed wordt aan Francesco toegeschreven.

Let daarbij vooral op de overeenkomsten met het Katharisme:

•  Man en vrouw zijn gelijkwaardig (Adam en Lilith)
•  Gericht op de heiliging van de eigen ziel, geest en lichaam
•  Gericht op het zielenheil van de medemens (naastenliefde)
•  Het ontbreken van een religieuze hiërarchie (prefecten)
•  De duivel beheerst de aarde, de materie en de lichamelijke lusten (Jeronimus Bosch)

Als grondlegger van het zuid Europeese humanisme geldt Francesco Petrarca als belangrijkste denker. Vooral zijn afkeer tege de verstarde conservatieve universiteiten van de middeleeuwen leidt bij hem tot de herontdekking van de filosofie en literatuur uit de oudheid. Het komt erop aan naar de zaken zelf terug te keren en het samenspel van woord en zaak te begrijpen.

Hoofdonderwerp van de filosofie moet echter de mens zijn, zijn historische en politieke levensomstandigheden en de vrije ontplooiing van zijn scheppende krachten.

Daarom is de betekenis van het ‘humanisme’ de wijsgerige aandacht voor het mens-zijn.