De pijnappelklier of epifise

De pijnappelklier (pinealis glandula) of epifyse is een endocriene klier in de hersenen. De epifyse bevindt zich onder het corpus callosum (de hersenbalk) en aan de bovenkant van de derde ventrikel. Als orgaan heeft het zich bij hogere gewervelde dieren (zoogdieren, waaronder de mens) ontwikkeld uit het zogeheten derde oog, kruinoog of organum pineale, zoals bij vissen, amfibieën, reptielen en vogels. Bij deze dieren is het in de eerste plaats een lichtgevoelig orgaan. Bij kinderen is de epifyse goed ontwikkeld, maar na de puberteit wordt hij kleiner, en bij oudere mensen is de klier vaak verkalkt en niet meer functioneel.

In oosterse filosofieën wordt de epifyse beschouwd als de zetel van de ziel.

Descartes besteedde veel tijd aan studie van de pijnappelklier en ging er van uit dat de pijnappelklier de centrale plaats was voor interactie tussen lichaam en ziel en noemde de pijnappelklier de 'zetel van de ziel'.

De dennenappel is een belangrijk Egyptisch, alchemistisch symbool, dat duidt op wijsheid, onsterfelijkheid, kennis van de alchemistische wijsheden (het duidt op he oog van Horus) en de toekomst.

De pijnappelklier in onze hersenen heeft de vorm van een minuscuul kleine dennenappel (pine cone). Deze klier beïnvloedt het menselijk bewustzijn. Het symbool van de dennenappel is overal terug te vinden in vrijwel alle religies en ook in het esoterisch christendom. Voorbeelden zijn te zien in de tempels van Cambodja, op de staf van Osiris en zelfs vind je de dennenappel op de staf van de paus.

Een van de grootste standbeelden in het Vaticaan is de dennenappel geflankeerd door twee pauwen, te vinden op de ‘Court of the Pine Cone’. Ook op de Piazza Venezia bevindt zich een dergelijk beeld.

De dennenappel of pine cone staat voor het symbool van expansie van bewustwording. De pijnappelklier, gesymboliseerd door de dennenappel zou de zetel van onze ziel zijn en zou leiden tot de hoogste graad van verlichting.