Inspiratiebron Heinrich Seuse

En uit de eigen tijd kende hij de grote dominicaanse mystieken van de veertiende eeuw, van wie hij vooral grote bewondering koesterde voor Heinrich Seuse. Deze in 1366 gestorven mystieke schrijver was als dertienjarige jongen in het dominicanenklooster te Konstanz ingetreden en had daar vijf jaar later ook een bekering doorgemaakt, die hem de weg opdreef van strenge ascese en tegelijk liefdevolle verbondenheid met de Eeuwige Wijsheid.

De naam van de geestelijke beweging die door hem op gang is gebracht en waarvan hij, samen met zijn eerste gezel Florens Radewijnsz, als de vader wordt erkend, is heel duidelijk mede ontleend aan de geestelijke sfeer van Seuses mystieke en actieve wil tot hernieuwing van de oude vroomheid, zoals die in het Horologium tot uiting komt. Grotes prediking en persoonlijke aansporing brachten priesters en leken, mannen en vrouwen er toe in kleine gemeenschappen samen te gaan wonen, met gemeenschappelijk bezit en eenvoudige gehoorzaamheid aan een door henzelf gekozen overste of meesteresse. Zij waren geen kloosterlingen met geloften, maar mensen die hun bestaan wilden inrichten vanuit een innerlijk godvruchtig leven, en daartoe steun zochten bij elkaar. Deze ’moderne devotie’ is het hart van de geestelijke beweging die van Geert Grote is uitgegaan en zich vanuit de IJsselstreek in de Nederlanden en Duitsland heeft verbreid. De huizen van de Broeders en Zusters van het Gemene (gemeenschappelijke) Leven en de bij hun spiritualiteit aansluitende augustijner regulierenkloosters van mannen en vrouwen, in het Kapittel van Windesheim verenigd, zijn tot aan de Hervorming de blijvende uitdrukking geweest van deze stille verinnerlijking, gericht op de navolging van Christus in eenvoud en ootmoed van hart.