Het Graafschap Vlaanderen

Als wij het hebben over Vlaanderen dan bedoelen we daarmee het voormalige middeleeuws graafschap. Vlaanderen heeft zijn naam gekregen van een klein gebied rond Brugge, een Karolingische gouw: pagus Flandrensis. In de 9e eeuw verzwakte het koninklijke gezag in Frankrijk. Het gaf de kleinde Brugse gouw de kans zijn gebied te vergroten en zich te ontwikkelen tot een zelfstandige staat onder politieke stimulans van de dynastie van de Vlaamse graven. Eerst breidde het graafschap zich uit naar het zuid-westen tot aan de grenzen van het hertogdom Normandië. Later verwierf het gebieden in de oostelijke richting ten koste van het Duitse Rijk. Wat betreft internationale prestige en territoriale expansie kende het graafschap zijn hoogtepunt onder de graven Diederik (1128-1168) en Filips van de Elzas (1168-1191). Het graafschap was géén etnische eenheid. Men sprak er Germaans en Romaans. Het vormde ook geen politiek afgelijnd gebied want het lag in twee koninkrijken en had feodale banden met zowel Frankrijk als met het Duitse Rijk. Het is economisch een progressief gebied, een West-Europees centrum van handel en productie. Het Rijnland tussen Luik en Keulen is niet ver weg. Met Champagne, het gebied van het vroegste katharisme, onderhoudt men goede relaties. In Vlaanderen stelt men een algemeen verval van de klerikale gewoonten vast.

Bron: Katharen in Europa pg. 36