1. De grensbeuk

De restanten van deze ongeveer 200 jaar oude beuk zijn nauw verbonden met kamp Amersfoort. De grensbeuk stond op de Appelweg, precies op de grens van Amersfoort en Leusden. Tienduizenden gevangenen heeft deze oude boom aan zich voorbij zien gaan. Vlak voordat zij linksaf de poort van het kamp in moesten, zagen de gevangenen een mooie, hoog oprijzende beuk; een symbool van het vrije leven buiten het kamp. In 1993 werden de takken van de ernstig zieke boom gezaagd om de stam als gedenkteken te behouden. Bijna zeven jaar later werd de boom door een vrachtauto omver gereden. Sindsdien lag de boom in de berm van de weg.

Eind jaren ’80 in de vorige eeuw werd de kolossale beuk aangetast door de dodelijke reuzenzwam. Om ongelukken te voorkomen werden afstervende takken en dood hout verwijderd. Uiteindelijk restte een kale stam met wat afgeknotte takken. Eind 1994 was er opeens een gedicht geschreven op de resterende stam:

Ik,

stronk van de plant

die het hoorde en zag

en niet vergeet,

houd even stand

tot de laatste dag

van het oude geslacht

dat nog weet.

Hier op de kant

tussen beeld en dier

houd ik wacht.