Yeshua, Jezus, en Johannes de Doper

Het politieke en geestelijke klimaat in Jeruzalem werd in toenemende mate instabiel, en om te voorkomen dat de Romeinen een steeds grotere bedreiging gingen vormen, waren de plannen veranderd. tijdens een geheim beraad hadden de priesters een nieuwe leider gekozen; een beraad waarbij was vastgesteld dar Yeshua, Jezus, niet de juiste persoon was om de rol van de gezalfde op zich te nemen. Een aantal deelnemers aan het beraad vergezelde Annas om hun bevindingen te presenteren. Er werd met stemverheffing gesproken, zelfs geschreeuwd: mannen die door elkaar heen praatten. Het was vaak moeilijk te verstaan wat er precies werd gezegd. Die harde stem, luid en scherp, dat was Jonatan Annas,

u, Jesus, hebt dit over uzelf afgeroepen door u aan te sluiten bij de zeloten. De Romeinen zullen nooit ook maar enige verbintenis tussen de tempel en u tolereren, vanwege de moordenaars en revolutionairen onder uw aanhangers. Daarmee zouden we een slachtpartij op onze eigen mensen uitlokken.

De kalme, melodieuze stem die antwoord gaf, behoorde aan Yeshua toe. 'Ik verwelkom iedere man en iedere vrouw die ervoor kiest mij te volgen en op zoek te gaan naar het Koninkrijk Gods. De zeloten erkennen mijn afstamming van David. Ik ben hun rechtmatige leider. En de uwe.

‘U beseft niet tegen wie we het moeten opnemen,’ beet Annas hem toe. ‘De nieuwe prefect, Pontius Pilatus, is een barbaar. Hij zal net zoveel bloed vergieten als hij denkt dat nodig is om zelfs onze meest basale eisen de kop in te drukken. Hij laat trots zijn heidense banieren in onze straten wapperen, laat zijn blasfemische symbolen op onze munten slaan, en dat allemaal om ons eraan te herinneren dat we er niets tegen kunnen doen. Hij zou niet aarzelen ons desnoods allemaal zoals we hier verzameld zijn uit de weg te laten ruimen wanneer hij dacht dat we vanuit de tempel steun gaven aan een opstand tegen Rome.’

‘De tetrarch zal ons steunen,’ merkte Yeshua op. ‘Misschien kan hij een bemiddelende rol spelen bij de nieuwe prefect.”

Annas spuwde op de grond. ‘Herodes Antipas steunt niets of niemand. Die denkt aan niets anders dan aan zijn eigen lusten, zijn eigen pleziertjes. Hij is alleen jood wanneer dat in het belang is van zijn ambities.’

‘Zijn vrouw is een Nazareense, merkre Yeshua nadrukkelijk op.

Yeshua had de ruime opvattingen van de Nazareeërs omhelsd, waar zijn moeder een van de leidende figuren was. De Nazareeërs hielden zich niet op dezelfde strikte wijze aan de wet als de joden van de tempel. Een van hun afwijkende tradities hield in dat ze vrouwen in hun riruelen betrokken en zelfs vrouwen als profeet erkenden. Bovendien sronden ze ook niet-joden toe hun bijeenkomsten bij te wonen en deel te nemen aan hun diensten.

Hoewel Annas de zeloten aanvoerde als voornaamste reden waarom de raad zijn steun aan Yeshua had ingetrokken, wist iedereen in het vertrek dat ze dienden als een rookgordijn om de waarheid te verhullen. Yeshua's leer was te revolutionair, te zeer beïnvloed door de Nazareeërs. De priesters van de tempel hadden eenvoudigweg geen greep op hem.

Het feit dat ter sprake werd gebracht dat de vrouw van Herodes Nazareense was, betekende een uitdaging aan de priesters van de tempel. Daarmee zei Yeshua in feite dat hij ook zonder hen zijn voorzegde rol als Messias en koning uis hes huis van David zou aanvaarden, en dat hij dat zou doen als Nazareeër. Een dergelijke keuze was uiterst riskant. Behalve dat deze afbreuk kon doen aan de macht van de priesters van de tempel, kon hij ook in Yeshua's nadeel werken als het volk hem afviel en in zijn plaats voor de traditionele leiders koos. Annas was echter nog, niet klaar met zijn aanval, Zijn luide stem sneed als een mes door de gespannen sfeer in het vertrek.

'Wie de bruid heeft, is de bruidegom.’

Annas verwees hiermee naar het Hooglied, het door koning Salomo geschreven gedicht waarmee hij de opperste dynastieke eenheid van de adellijke huizen van Israël bezong, In dit geval was het een nadrukkelijke en openlijke verwijzing naar de verloving van Yeshua en Maria (Magdalena). Om over het volk te mogen regeren diende een koning een bruid te hebben van gelijke waardige, koninklijke afkomst. Als afstammeling van koning Saul, van de stam Benjamin, was Maria in rang de hoogste prinses van Israël, En als zodanig was ze al in haar prilste jeugd uitgehuwelijkt aan Yeshua, de Zoon van de Leeuw van Juda, De stammen van Juda en Benjamin waren sinds onheuglijke tijden samengevoegd, en het dynastieke huwelijk tussen deze twee lijnen was al een feit sinds Sauls dochter Michal met David was getrouwd.

Maar om een wettige dynastieke koning te zijn, moest een man een dynastieke koningin hebben. Met zijn woorden sprak Annas een rechtstreekg dreigement uit jegens de verloving. Het was Maria's broer die vervolgens het woord nam. Lazarus was een man die onder alle omstandigheden zijn emoties volledig in bedwang wist te houden, en alleen wie hem heel na stond, kon de spanning in zijn stem horen terwijl hij zich tot de hogepriester richtte. "Jonatan Annas, mijn zuster is bij de wet uitgehuwelijkt aan Yeshua. De woorden van de profeten bewijzen dat hij de Messias is van ons volk. Ik zie niet hoe we van die koers zouden kunnen afwijken. Want het is de koers die God Zelf ons heeft gewezen."

‘U waagt het míj te zeggen wat Gods wil is?’ snauwde Annas,

"Wij geloven dat God een ander heeft gekozen. Een rechtmatig verdediger van de wet, een man die al wat ons volk heilig is in ere zal houden, zonder de Romeinen te beledigen.”

Het hoge woord was eruit! De waarheid die niemand verkeerd kon verstaan. Een rechtmatig verdediger van de wet. Dit was Annas’ manier om Easa duidelijk te maken dat ze zijn Nazareense hervormingen niet accepteerden, ondanks het feit dat er op zijn bloedlijn niets aan te merken viel, ‘En aan wie denkt u daarbij?’ vroeg Easa rustig.

‘Aan Johannes.’

‘De Doper?’ vroeg Lazarus ongelovig.

‘Hij is verwant aan de Leeuw,’ mengde een andere, harde stem zich in de discussie. Het was een stem die je niet zo herkende. Misschien was het Kajafas, een van de jongere priesters, die tevens de schoonzoon van Annas was.

‘Hij is niet van de stam van David.” Yeshua bleef kalm.

‘Nee.’ Annas was degene die reageerde. ‘Maar zijn moeder stamt af van de priesterlijn van Aäron en zijn vader van de lijn van Zadok. Het volk ziet hem als erfgenaam van de profeet Elia. Dat zal voldoende zijn om geaccepteerd te worden als leider, vooropgesteld dat hij met de juiste bruid is getrouwd.’

Daarmee was het betoog rond. Annas en zijn priesters waren gekomen om Maria's verloving te regelen met de Messiaskandidaat van hun keuze. Maria was van cruciaal belang voor welk koningschap dan ook.

Hierop verhief zich een boze stem. Maria had Jakobus, een jongere broer van Yeshua, nooit ontmoet, maar ze vermoedde dat hij degene was die ze met stemverheffing het woord hoorde nemen. Hij klonk als Yeshua, alleen zonder de kalme beheersing die zijn oudere broer uitstraalde bij alles wat hij zei of deed. ‘U kunt uw Messias niet zomaar uitkiezen, als handelswaar in een bazaar! We weten allemaal dat Jezus is uitverkoren om ons volk uit de slavernij re leiden. Hoe durft u een vervanger aan te wijzen, alleen uit angst voor uw eigen kostbare positie?’ Er barstte een luid gekrakeel los, terwijl de mannen allemaal door elkaar begonnen te praten, luid schreeuwend om zich verstaanbaar te maken. Alles stond op het punt te veranderen. De scherpe, gebiedende stem van Annas klonk boven het lawaai uit. ‘Lazarus, als voogd van Maria kunt alleen u de beslissing nemen om de verloving te verbreken en de dochter van de stam van Benjamin te schenken aan de door ons uitverkoren kandidaat. Alles ligt in uw handen. Maar mag ik u eraan herinneren dat uw vader farizeeër was en een trouw dienaar van de tempel? Ik heb hem goed gekend. Hij zou van u verwachten dat u doet wat her beste is voor het volk.” Het was waar, hun vader had zich tot zijn dood met volle toewijding ingezet voor de tempel en de wet. Haar moeder was Nazareense geweest, maar dat deed er niet toe voor mensen zoals Annas en consorten. Lazarus had hun vader op diens sterfbed beloofd dat hij de wet in ere zou houden en dat hij de positie van het Huis Benjamin zou handhaven, hoe hoog de prijs ook mocht zijn. De keuze waarvoor hij zich zag geplaatst, was een gruwelijke. ‘U wilt mijn zuster uithuwelijken aan de Doper?’ vroeg hij, zorgvuldig zijn woorden kiezend. ‘Een rechtschapen man en een profeet. Wanneer Johannes eenmaal tot Messias is gezalfd, zal uw zuster als zijn vrouw dezelfde status bekleden die ze met deze man zou hebben gehad,’ antwoordde Annas, Johannes is een heremiet, een asceet,’ merkte Yeshua op. ‘Hij heeft geen behoefte aan een vrouw, noch verlangt hij ernaar getrouwd te zijn. Hij kiest ervoor in afzondering te leven, omdat hij het gevoel heeft daardoor dichter bij God te zijn en Gods stem beter te kunnen horen, Zou u hem willen dwingen zijn eenzaamheid op te geven? Zou u hem willen dwingen zijn goede werk te staken en een huwelijk aan te gaan, met alle verantwoordelijkheden die de wet daaraan verbindt?’ Nee, antwoordde Annas. “We zouden Johannes tot niets dwingen. Hij trouwt met Maria om zijn status als Messias te bevestigen tegenover het volk. Vervolgens gaat zij bij zijn familie wonen, en Johannes keert terug naar zijn prediking. Ze zal haar dynastieke plichten vervullen zoals de wet dat van haar verlangt, en hetzelfde geldt voor hem. Ze wist dat met die ‘dynastieke plichten’ het verwekken en baren van kinderen. werd bedoeld. Kinderen, met Johannes de asceet!  Maar wat ze nog veel erger vond, was dat ze met hun plannen probeerden Yeshua van zijn plaats als toekomstige koning te verdringen. En dan was er het vooruitzicht van de Doper als haar toekomstige man, Maria had hem nooit gezien, maar wist dat hij preekte op de oevers van de Jordaan en werd beschouwd als een levende legende. Hij was een oudere neef van Yeshua, maar de twee mannen leken in niets op elkaar. Yeshua respecreerde Johannes. Hij sprak over hem als een groot dienaar van God, een waarachtig en rechtvaardig mens. Yeshua kende, echter ook zijn beperkingen. Hij had Maria er ooit over verteld toen ze naar de gedreven prediker had gevraagd die doopte met water. Johannes wees niet alleen vrouwen af, maar ook niet-joden, mensen met een gebrek en al wie hij als onrein beschouwde. Yeshua daarentegen geloofde dat Gods woord was bedoeld voor ieder die het wilde horen. Het was geen elitaire boodschap, legde Yeshua uit. Gods woord was een boodschap van goed nieuws voor iedereen. Deze verschillen hadden geleid tot onenigheid tussen Yeshua en Johannes.

Na de dood van zijn ouders had Johannes een groot deel van zijn tijd doorgebracht op de kale kusten van de Dode Zee. Daar was hij onder invloed geraakt van de essenen van Qumran, een strenge ascetische sekte van wie hij veel van de strikte regels en voorschriften had overgenomen. De sekte in Qumran leefde onder harde omstandigheden en minachtte de ‘zoekers van de zachte weg’, zoals zij ze noemden. Ze spraken over een Leermeester der Gerechtigheid die de wereld tot boetvaardigheid zou brengen en tot ultieme volgzaamheid jegens de wet.

Yeshua had ook enige tijd onder de essenen geleefd en Maria verteld over hun geloof en hun manier van leven. Hij respecteerde hun toewijding aan God en de wet en prees hun goede en liefdadige werken. Zijn leven lang zou hij talloze essenen onder zijn naaste metgezellen hebben en hij trok

Bron: Kathleen McGowan