Prius Mori Quam Fidem Fallere -
(vrij vertaald)
Het Latijnse gedicht onder de afbeelding is niet te vertalen
Van boven naar onder:
- De zon -
symbool van het licht, verlichting, is geplaatst in het Zuiden - Doornenkroon -
symbool van smadelijke verguizing die verbroken moet worden (handen) - De roos -
symbool van rozenkruisers - zuiverheid- vrij in denken - De ronde tempel van de godin Vesta** op de top van de berg -
element vuur - symbool van een spiritueel wereldcentrum. - Als de doornenkroon verbroken is voegen kruis en roos zich samen tot het rozenkruisers-
symbool. - De nieuwe wereldorde van de ‘vrijdenkers’.
**Het teken van Vesta is een schematische vorm van een altaar, met hierop twee brandende vlammen. Het altaar heeft de vorm van de letter pi, die in de sekte van de pythagoreeërs een belangrijke magische betekenis heeft. Volgens hen is het vuur van haar tempel het centrum van de aarde.
De Romeinen beschouwden het sterrenbeeld Steenbok (watergeit) als een voorstelling van de godin Vesta. Volgens Cicero werd zij als eerste en als laatste aangeroepen in de gebeden en offerrituelen, omdat ze de beschermster was van het 'meest innerlijke'.
De ronde tempel (in navolging van de oude Italiaanse ronde hut en als symbool van de haard) van Vesta was gebouwd op het Forum Romanum aan de voet van de Palatijnse heuvel. Een andere naam voor Vesta was Diva Palatua, 'Vrouw van de Palatijnse tempel'. Omdat de eredienst van Vesta niet alleen van belang was voor de huiselijke kring, maar ook voor de staatscultus, hielden de Vestaalse maagden in het Atrium Vestae aan het Forum een eeuwig vuur brandend, een dienst die van essentieel belang was voor de hele Romeinse samenleving. Dit Vestaalse vuur mocht nooit doven, want dat zou catastrofale gevolgen hebben voor de staat. In Vesta's tempel werd ook het Palladium bewaard, een eeuwenoud beeld van Pallas, dat de stad Troje nog had beschermd.
De Thesaurus philopoliticus – Duitse titel: Politisches Schatzkästlein – is een reeks van 830 gegraveerde prenten met stadsgezichten, die tussen 1623 en 1632 in Frankfurt am Main uitgegeven werd door door Daniel Meisner en Eberhard Kieser. Een tachtigtal van die prenten betreffen Nederlandse en Belgische steden.De prenten in de Thesaurus philopoliticus zijn alle volgens hetzelfde concept samengesteld, met enerzijds een afbeelding en anderzijds een tekstgedeelte. Het tekstgedeelte bestaat uit een spreuk of motto bovenaan, een tweeregelig vers in het Latijn en een vierregelig vers in het Duits, beide onderaan. De versregels brengen een verklaring van het motto. Hiermede behoren deze docum tot het genre van de emblemata of zinnebeeldige prenten met moraliserende inslag.
Emblemata: Allegorische voorstellingen, meestal voorzien van een motto en een bijschrift; kwamen vooral vaak voor in de 16e en 17e eeuw. Te onderscheiden van `emblemen (symbolen)`, die eenvoudiger symbolische voorwerpen of voorstellingen van voorwerpen zijn.
